تاریخچه قهوه
هیچ کس دقیقا نمی داند قهوه چگونه یا چه زمانی کشف شده است ، اگرچه افسانه های زیادی در مورد منشاء آن وجود دارد.
افسانه اتیوپی
قهوه رشد یافته در سراسر جهان، می تواند میراث خود را از قرن ها قبل در جنگل های قهوه باستانی در فلات اتیوپی ردیابی کند. این افسانه در آنجا می گوید: گله بز کالدی(kaldi) ابتدا پتانسیل این لوبیا های محبوب را کشف کردند.
ماجرا از این قرار است که کالدی زمانی از راز قهوه آگاه شد که بزهای او پس از خوردن دانه های توت مانند از درخت هایی خاص به قدری انرژی می گرفتند که حاضر نبودند شب را هم بخوابند و در جنب و جوش بودند.
پس از این موضوع کالدی مقداری از این توت های خاص برداشت و آنها را به استراحتگاه خود برد.و در آنجا با یافته های خود نوشیدنی درست کرد که متوجه شد انرژی خاصی در این نوشیدنی وجود دارد بنابراین
کالدی یافته های خود را به عبادتگاه صومعه محلی گزارش داد ، که با انواع توت ها نوشیدنی درست کرده بود و به آنها گفت که این امر او را در ساعات طولانی نماز عصر نگه می دارد. او اکتشاف خود را با دیگر راهبان موجود در صومعه به اشتراک گذاشت و دانش توت های پرانرژی شروع به گسترش کرد.
سفر قهوه به سراسر جهان
هنگامی که قهوه به سمت شرق حرکت کرد و قهوه به شبه جزیره عربستان رسید ، سفری آغاز شد که این لوبیا را در سراسر جهان به ارمغان آورد.
شبه جزیره عربستان
کشت و تجارت قهوه در شبه جزیره عربستان آغاز شد. تا قرن پانزدهم قهوه در منطقه یمن عربستان و در قرن شانزدهم در ایران ، مصر ، سوریه و ترکیه شناخته می شد.
قهوه نه تنها در خانه ها ، بلکه در بسیاری از قهوه خانه های عمومی “موسوم به قهوه خانه” که در شهرهای سراسر خاور نزدیک ظاهر می شد ، لذت می برد. محبوبیت قهوه خانه ها بی نظیر بود و مردم برای انواع فعالیت های اجتماعی به آنجا می رفتند و این موضوع روزانه تکرار می شد.
نه تنها مراجعان به آنجا قهوه می نوشیدند و به گفتگو مشغول می شدند ، بلکه موسیقی نیز گوش می دادند ، نوازندگان را تماشا می کردند ، شطرنج بازی می کردند و اخبار را دنبال می کردند. قهوه خانه ها به سرعت تبدیل به یک مرکز مهم برای تبادل اطلاعات شد که اغلب از آنها به عنوان “مدارس حکیم” یاد می شد.
با هزاران زائر که همه ساله از سراسر جهان به شهر مقدس مکه می روند ، این دانش “شراب عربی” گسترش قهوه و نوشیدنی قهوه در جهان آغاز شد.
قهوه به اروپا می آید
مسافرانی اروپایی که به آسیای غربی(خاور نزدیک) سفر می کردند داستان هایی از یک نوشیدنی سیاه غیر معمول تیره را به ارمغان می آوردند. تا اینکه قرن هفدهم قهوه راهی اروپا شده بود و در سراسر قاره اروپا رواج پیداکرد.
برخی از مردم با سوء ظن یا ترس نسبت به این نوشیدنی جدید واکنش نشان دادند و آن را “اختراع تلخ شیطان” خواندند. روحانیون محلی قهوه را هنگام ورود به ونیز در سال 1615 محکوم کردند. این جنجال به حدی بود که از پاپ کلمنت هشتم خواسته شد که مداخله کند. او تصمیم گرفت قبل از اینکه برای این نوشیدنی تصمیم گیری کند ، نوشیدنی یک بار میل کند و این کار را انجام داد و نوشیدنی آنقدر رضایت بخش بودکه پاپ این نوشیدنی را تایید کرد.
با وجود این اختلافات ، قهوه خانه ها به سرعت مراکز فعالیت های اجتماعی و ارتباطات در شهرهای مهم انگلیس ، اتریش ، فرانسه ، آلمان و هلند قرار گرفتند. در انگلستان “دانشگاه های پنی” “penny universities” به وجود آمدند ، این اصطلاح به این دلیل به وجود آمد که با قیمت یک پنی می توان یک فنجان قهوه را خریداری کرد و درگیر مکالمه تحریک کننده شد.قهوه شروع به جایگزینی نوشیدنیهای معمول (آبجو – شراب) صبحانه درآن زمان شد. کسانی که به جای الکل قهوه می نوشیدند روز را با هوشیاری و انرژی بیشتر شروع می کردند و جای تعجب نیست که کیفیت کار آنها بسیار بهبود یافته تر و بالاتر بود.در اواسط قرن هفدهم میلادی ، بیش از 300 کافی شاپ در لندن وجود داشت که بسیاری از آنها مشتری های متفکر را جذب می کردند ، از جمله بازرگانان ، کشتی گیران ، کارگزاران و هنرمندان.
بسیاری از مشاغل از این قهوه خانه های تخصصی رشد کردند. به عنوان مثال ، لوید لندن در قهوه خانه ادوارد لوید به وجود آمد.
دنیای جدید
در اواسط دهه 1600 قهوه به نیو آمستردام آورده شد که بعدها توسط انگلیسی ها به نیویورک نیز برده شد.
گرچه قهوه خانه ها به سرعت به وجود آمدند ، چای همچنان تا سال 1773 نوشیدنی مورد علاقه در جهان جدید بود ، هنگامی که استعمارگران علیه یک مالیات سنگین بر چای تحمیل شده توسط پادشاه جورج سوم قیام کردند. این شورش ، معروف به حزب چای بوستون ، برای همیشه ترجیح داد نوشیدنی آمریکایی ها را به قهوه تغییر دهد.
“قهوه – نوشیدنی مورد علاقه جهان متمدن است.” – توماس جفرسون
مزارع در سراسر جهان
از آنجا که تقاضا برای این نوشیدنی همچنان رو به گسترش است ، رقابت جدی برای کشت قهوه در خارج از عربستان برگزار شد.
سرانجام هلندی ها در نیمه دوم قرن 17 نهال گرفتند. اولین تلاش های آنها برای کاشت قهوه در هند به سرانجام نرسید اما آنها با تلاش های خود در باتویا ، در جزیره جاوا (در آن زمان اندونزی) موفق شدند گیاه قهوه را کشت کنند.
کشت این گیاه رونق گرفت و هلندی ها تجارت قهوه و تولید آن را افزایش دادند. آنها سپس کشت درختان قهوه را به جزایر سوماترا و کلب گسترش دادند.
آمدن به قاره آمریکا
در سال 1714 ، شهردار آمستردام گیاه جوان قهوه را به پادشاه لوئیز چهاردهم فرانسه هدیه داد. پادشاه دستور داد که در باغ گیاه شناسی رویال در پاریس کاشته شود. در سال 1723 ، یک افسر نیروی دریایی جوان ، گابریل دی کلیو یک گیاه از گیاه کینگ به دست آورد. با وجود یک سفر چالش برانگیز وی موفق شد آن را با خیال راحت به مارتینیک منتقل کند.
پس از کاشت ، رشد نهال نه تنها رونق گرفت بلکه به گسترش بیش از 18 میلیون درخت قهوه در جزیره مارتینیک در 50 سال آینده تبدیل شد. حیرت انگیزتر این است که این نهال والدین کلیه درختان قهوه در سراسر کارائیب ، آمریکای جنوبی و مرکزی بود.
قهوه مشهور برزیلی وجود خود را مدیون Francisco de Mello Palheta است که توسط امپراتور برای گرفتن نهال قهوه به گویانای فرانسه فرستاده شد. فرانسوی ها حاضر به اشتراک گذاشتن نبودند ، اما همسر فرماندار فرانسه ، که از اسیر ظاهر خوب او شده بود ، یک دسته گل بزرگ قبل از ترک او از آنجا به وی داد که در آن دانه قهوه را مخفی کرده بود و این دانه های قهوه برای شروع آنچه امروز یک صنعت میلیارد دلاری است کافی بود.
مبلغین و مسافران ، تجار و استعمارگران همچنان دانه های قهوه را به سرزمین های جدید منتقل کردند و درختان قهوه در سراسر جهان کاشته شدند. مزارع در جنگل های باشکوه استوایی و در ارتفاعات کوهستانی ناهموار تأسیس شد. برخی محصولات زراعی شکوفا شدند و برخی دیگر کوتاه مدت بودند. کشورهای جدید در اقتصاد قهوه تأسیس شدند. فورچون ساخته شد و گم شد. در اواخر قرن 18، قهوه به یکی از سودآورترین محصولات صادراتی جهان تبدیل شده بود. بعد از نفت خام ، قهوه بیشترین کالای صنعتی و اقتصادی جهان است.